Reclame voor het snuffelcollege!
Ik had een stukje geschreven over Cooper en mij als vrijwilliger voor het snuffelcollege voor het spanielnieuws, dat is een uitgave van de spanielclub dat aan alle leden wordt gezonden, en ze hebben het geplaatst!
Een hele pagina reclame met een kleine foto van Cooper en mij in de klas erbij. (Ik zet het stukje hieronder)
Daarnaast hebben ze meteen dit stuk over omgang kind en hond (van het LIGC) erachter geplaatst (met 2 grotere foto's van Cooper en mij in de klas erbij). http://www.licg.nl/…/gedr…/kind-en-hond-houd-het-veilig.html
Ik had een stukje geschreven over Cooper en mij als vrijwilliger voor het snuffelcollege voor het spanielnieuws, dat is een uitgave van de spanielclub dat aan alle leden wordt gezonden, en ze hebben het geplaatst!
Een hele pagina reclame met een kleine foto van Cooper en mij in de klas erbij. (Ik zet het stukje hieronder)
Daarnaast hebben ze meteen dit stuk over omgang kind en hond (van het LIGC) erachter geplaatst (met 2 grotere foto's van Cooper en mij in de klas erbij). http://www.licg.nl/…/gedr…/kind-en-hond-houd-het-veilig.html
Cooper is een snuffelhond.
door Jacqueline Dusselaar
Ja, hè, hè, hoor ik u denken, elke Engelse cocker spaniël is een snuffelhond. Maar Cooper heeft een certificaat waar het op staat hoor, hij is officieel een snuffelhond. Wij doen namelijk samen vrijwilligerswerk voor het Sophia Snuffelcollege. Daarbij gaan we op bezoek bij basisscholen om kinderen in groep 1 tot en met 4 (4-8 jaar) iets te leren over hoe ze om moeten gaan met honden. Toen ik Cooper 8 jaar geleden ophaalde bij de fokker vertelde ze me over dit project dat een onderdeel is van de Koningin Sophiavereeniging ter bescherming van dieren. Ik vond het wel heel interessant, maar heb me eerst maar eens gestort op de opvoeding van de kleine Cooper. En dat was genieten, want Cooper deed zijn naam eer aan. Officieel heet hij namelijk Kind Man Cooper en dat klopt helemaal want hij ís ook een enorme zachtaardig lief mannetje. Dol op kinderen en als echte cocker geniet hij van aandacht en vindt het ook heerlijk om geaaid te worden. Toen Cooper 3 jaar was leerde ik iemand kennen met een dochter van 9 jaar die heel bang was voor honden. Ze was als 3-jarige gebeten in de buggy, en als 7-jarige weer op straat. Ze ging nu alleen naar school, maar het was voor haar soms wel eng, omdat je toch veel honden tegen komt. Ik dacht weer aan het Snuffelcollege en heb me aangemeld.
Cooper kreeg eerst een test van een uur, waarin door een gedragstherapeut oa gekeken werd hoe hij reageerde op vreemden en lawaai, er waren ook kinderen die Cooper gingen aaien. Ik vond het allemaal wel meevallen, maar hoorde later dat maar 40% van de geteste honden slaagde en snuffelhond mocht worden. Dus het was extra leuk om te horen dat Cooper geslaagd was en beschreven werd als een goedaardige, stabiele hond die genoot van aandacht.
Daarna kreeg ik nog een workshop lesgeven en met een heel pakket met uitleg over psyche van kinderen en honden en hoe een les er uit kon zien en mochten we aan de slag.
Vanaf oktober 2010 hebben we al een aantal klassen bezocht. Een snuffelcollege bestaat uit 3 lessen van 30-45 minuten per les. Bij kleuters moet je na 30 minuten wel afronden, de concentratie is dan wel op. Bij groep 3 en 4 vertel ik wat meer en duurt de les wat langer. Na afloop krijgen alle kinderen een Snuffeldiploma. De 1e les gaat Cooper niet mee en gebruik ik een handpop van een hond. Ik leg wat uit over honden en wat je moet doen als je honden leuk vind en ze wel wilt aaien. Niet er op af rennen, ook niet zo maar aaien, maar eerst de 3 regels volgen; 1.vragen aan je vader/moeder, 2. vragen aan de baas, 3. vragen aan de hond. Als een hond naar je toe komt en kwispelt, mag je aaien. Als moeder nee zegt, mag je het niet aan de baas gaan vragen. Als de baas nee zegt mag je het niet aan de hond vragen. Ik leg ook uit wat je moet doen als je honden eng vindt, nl: niet zwaaien met je handen, niet naar de hond kijken (want dat doe je als je iets eng vindt), niet rennen.
Dat oefenen we met de handpop. De 2e en 3e les komt Cooper mee en oefenen we met hem. Zo kunnen de kinderen ook zien wat rustig kwispelen nu eigenlijk is en hoe een hond beweegt. De kinderen vinden het prachtig. Cooper vindt het prachtig. Ten eerste omdat hij met me mee mag, ten tweede omdat hij brokjes krijgt en ten 3e omdat hij het leuk vind om geaaid te worden. Als we langs een school lopen waar we geweest zijn sleurt hij me haast naar binnen!. Ik loop aan het eind van de les een rondje langs de kring zodat alle kinderen even kunnen aaien. Ik vertel nog veel meer over honden en hoe ze reageren hoor, maar de 3 regels en rustig staan vind ik wel het belangrijkste en dat herhaal ik elke week.
Ik ben niet 30-45 minuten aan het woord, ik laat de kinderen ook wat doen. Ik maak een toneelstukje van oefenen met de 3 regels. De 2e les laat ik Cooper ook pootjes en high fives geven en de 3e les zoekt hij brokjes in een puzzel en mogen de kinderen hem een bal laten apporteren.
In elke klas zitten wel kinderen die het eng vinden of echt bang zijn. Die mogen op een stoel achter de kring zitten, op de 2e rij zogezegd, om alles rustig te bekijken. Niemand moet aaien, het mag.
Meestal vinden kinderen Cooper de 3e les al niet meer eng en willen ze hem aaien.
Laatst was ik met Cooper in een klas waar een meisje op de 2e rij zat, want ze was allergisch. De 3e les zat ze opeens in de kring, vlakbij. Op mijn vraag of ze niet op de 2e rij moest zitten, want ze was toch allergisch, zei ze; ‘nee, dat was verleden week, nu ben ik niet meer allergisch’.
Het is niet zo dat ik alle kinderen wil leren dat ze honden moeten gaan aaien. Maar er zijn genoeg kinderen die naar honden toe rennen of onverwacht aaien en het snuffelcollege leert ze dat ze dat niet moeten doen, dat honden net als jij ook niet zomaar aangeraakt willen worden en gewoon dat ze respect moeten hebben voor een dier eigenlijk. Ik krijg veel positieve reacties van de leraren en ook van ouders die me bij de school zien lopen. Kinderen zijn ook thuis echt heel erg bezig met de lessen. Er zijn helaas ook scholen die het niet nodig vinden om een snuffelcollege te krijgen, want ‘dat moeten ze thuis maar leren’. Maar thuis heb je niet de beschikking over een hond. Ik denk dat het toch echt wat toevoegt als je kunt zien hoe een echte hond reageert.
Cooper is nu net 8 jaar geworden. Hij vindt het nog steeds leuk en doet goed mee, maar ik vermoed dat dit wel het laatste jaar is dat hij Snuffelhond is. Gelukkig zijn er nog veel meer vrijwilligers die voor het Snuffelcollege werken, niet alleen in onze buurt, maar door heel Nederland. Wilt u ook vrijwilliger worden, of een snuffelcollege in uw klas of die van uw kind? Kijk dan eens op de site van het Snuffelcollege http://www.sophia-vereeniging.nl/nl/pages/activiteiten/sophia-snuffelcollege/hond-klas.html
Van de snuffelcolleges die ik met Cooper heb gedaan heb ik een site gemaakt met verslagen en foto’s. Google op “Snuffelhond Cooper” of typ deze url in https://sites.google.com/site/snuffelhondcooper/home
door Jacqueline Dusselaar
Ja, hè, hè, hoor ik u denken, elke Engelse cocker spaniël is een snuffelhond. Maar Cooper heeft een certificaat waar het op staat hoor, hij is officieel een snuffelhond. Wij doen namelijk samen vrijwilligerswerk voor het Sophia Snuffelcollege. Daarbij gaan we op bezoek bij basisscholen om kinderen in groep 1 tot en met 4 (4-8 jaar) iets te leren over hoe ze om moeten gaan met honden. Toen ik Cooper 8 jaar geleden ophaalde bij de fokker vertelde ze me over dit project dat een onderdeel is van de Koningin Sophiavereeniging ter bescherming van dieren. Ik vond het wel heel interessant, maar heb me eerst maar eens gestort op de opvoeding van de kleine Cooper. En dat was genieten, want Cooper deed zijn naam eer aan. Officieel heet hij namelijk Kind Man Cooper en dat klopt helemaal want hij ís ook een enorme zachtaardig lief mannetje. Dol op kinderen en als echte cocker geniet hij van aandacht en vindt het ook heerlijk om geaaid te worden. Toen Cooper 3 jaar was leerde ik iemand kennen met een dochter van 9 jaar die heel bang was voor honden. Ze was als 3-jarige gebeten in de buggy, en als 7-jarige weer op straat. Ze ging nu alleen naar school, maar het was voor haar soms wel eng, omdat je toch veel honden tegen komt. Ik dacht weer aan het Snuffelcollege en heb me aangemeld.
Cooper kreeg eerst een test van een uur, waarin door een gedragstherapeut oa gekeken werd hoe hij reageerde op vreemden en lawaai, er waren ook kinderen die Cooper gingen aaien. Ik vond het allemaal wel meevallen, maar hoorde later dat maar 40% van de geteste honden slaagde en snuffelhond mocht worden. Dus het was extra leuk om te horen dat Cooper geslaagd was en beschreven werd als een goedaardige, stabiele hond die genoot van aandacht.
Daarna kreeg ik nog een workshop lesgeven en met een heel pakket met uitleg over psyche van kinderen en honden en hoe een les er uit kon zien en mochten we aan de slag.
Vanaf oktober 2010 hebben we al een aantal klassen bezocht. Een snuffelcollege bestaat uit 3 lessen van 30-45 minuten per les. Bij kleuters moet je na 30 minuten wel afronden, de concentratie is dan wel op. Bij groep 3 en 4 vertel ik wat meer en duurt de les wat langer. Na afloop krijgen alle kinderen een Snuffeldiploma. De 1e les gaat Cooper niet mee en gebruik ik een handpop van een hond. Ik leg wat uit over honden en wat je moet doen als je honden leuk vind en ze wel wilt aaien. Niet er op af rennen, ook niet zo maar aaien, maar eerst de 3 regels volgen; 1.vragen aan je vader/moeder, 2. vragen aan de baas, 3. vragen aan de hond. Als een hond naar je toe komt en kwispelt, mag je aaien. Als moeder nee zegt, mag je het niet aan de baas gaan vragen. Als de baas nee zegt mag je het niet aan de hond vragen. Ik leg ook uit wat je moet doen als je honden eng vindt, nl: niet zwaaien met je handen, niet naar de hond kijken (want dat doe je als je iets eng vindt), niet rennen.
Dat oefenen we met de handpop. De 2e en 3e les komt Cooper mee en oefenen we met hem. Zo kunnen de kinderen ook zien wat rustig kwispelen nu eigenlijk is en hoe een hond beweegt. De kinderen vinden het prachtig. Cooper vindt het prachtig. Ten eerste omdat hij met me mee mag, ten tweede omdat hij brokjes krijgt en ten 3e omdat hij het leuk vind om geaaid te worden. Als we langs een school lopen waar we geweest zijn sleurt hij me haast naar binnen!. Ik loop aan het eind van de les een rondje langs de kring zodat alle kinderen even kunnen aaien. Ik vertel nog veel meer over honden en hoe ze reageren hoor, maar de 3 regels en rustig staan vind ik wel het belangrijkste en dat herhaal ik elke week.
Ik ben niet 30-45 minuten aan het woord, ik laat de kinderen ook wat doen. Ik maak een toneelstukje van oefenen met de 3 regels. De 2e les laat ik Cooper ook pootjes en high fives geven en de 3e les zoekt hij brokjes in een puzzel en mogen de kinderen hem een bal laten apporteren.
In elke klas zitten wel kinderen die het eng vinden of echt bang zijn. Die mogen op een stoel achter de kring zitten, op de 2e rij zogezegd, om alles rustig te bekijken. Niemand moet aaien, het mag.
Meestal vinden kinderen Cooper de 3e les al niet meer eng en willen ze hem aaien.
Laatst was ik met Cooper in een klas waar een meisje op de 2e rij zat, want ze was allergisch. De 3e les zat ze opeens in de kring, vlakbij. Op mijn vraag of ze niet op de 2e rij moest zitten, want ze was toch allergisch, zei ze; ‘nee, dat was verleden week, nu ben ik niet meer allergisch’.
Het is niet zo dat ik alle kinderen wil leren dat ze honden moeten gaan aaien. Maar er zijn genoeg kinderen die naar honden toe rennen of onverwacht aaien en het snuffelcollege leert ze dat ze dat niet moeten doen, dat honden net als jij ook niet zomaar aangeraakt willen worden en gewoon dat ze respect moeten hebben voor een dier eigenlijk. Ik krijg veel positieve reacties van de leraren en ook van ouders die me bij de school zien lopen. Kinderen zijn ook thuis echt heel erg bezig met de lessen. Er zijn helaas ook scholen die het niet nodig vinden om een snuffelcollege te krijgen, want ‘dat moeten ze thuis maar leren’. Maar thuis heb je niet de beschikking over een hond. Ik denk dat het toch echt wat toevoegt als je kunt zien hoe een echte hond reageert.
Cooper is nu net 8 jaar geworden. Hij vindt het nog steeds leuk en doet goed mee, maar ik vermoed dat dit wel het laatste jaar is dat hij Snuffelhond is. Gelukkig zijn er nog veel meer vrijwilligers die voor het Snuffelcollege werken, niet alleen in onze buurt, maar door heel Nederland. Wilt u ook vrijwilliger worden, of een snuffelcollege in uw klas of die van uw kind? Kijk dan eens op de site van het Snuffelcollege http://www.sophia-vereeniging.nl/nl/pages/activiteiten/sophia-snuffelcollege/hond-klas.html
Van de snuffelcolleges die ik met Cooper heb gedaan heb ik een site gemaakt met verslagen en foto’s. Google op “Snuffelhond Cooper” of typ deze url in https://sites.google.com/site/snuffelhondcooper/home
RSS Feed
